31 oktober 2005
Verkouwen. Neus verdopt.
Ik ben aan het denken dat ik voordat ik in slaap val nog even een link op het log moet maken naar een oude pagina waarop een toepasselijk plaatje staat over mijn griepje, verkoudheid of wat het ook is. Ik moet het nu doen voordat ik in slaap val en wil tegen Mrs.Fredlee zeggen die net in bed is gekropen dat ze mijn Powerbook moet aangeven zodat ik dat doen kan wanneer net op dat moment mijn mobiele telefoon gaat rinkelen en ik weer denk hee ik slaap waarom rinkelt de telefoon waarop ik zweterig wakker word de telefoon opneem en Rufus aan de lijn krijg die net voor een tientje van een dakloze een fiets heeft gekocht omdat zijn fiets was gejat met als gevolg dat ik niet meer weet naar welke pagina ik wilde linken. Is er wel een toepasselijke pagina eerder op het log verschenen, nu ik wakker blijk te zijn heb ik er geen idee van. Zorgelijk dat ik koortsig over het log lig te malen. Nu verder met slapen. En met beter worden.
Posted by hafred at 11:06 pm | Comments (2)
30 oktober 2005
Bonk, bonk, pieeeep, screeeech...
Daar rijdt de Combino. Waarschijnlijk nog de komende dertig jaar. Ik schreef er vandaag over op Amsterdam Centraal.
Posted by hafred at 01:50 pm | Comments (0) | TrackBack
29 oktober 2005
Bob Dylan, Ahoy, Rotterdam
Gisteren waren we - Rufus , Cayo en ik, maar helaas geen Mrs.Fredlee vanwege haar verzwikte enkel - naar Bob Dylan in de Ahoy-hal in Rotterdam. Het was mooi, eigenlijk zoals je kon verwachten. Van te voren had ik de setlists bekeken van de concerten die er deze maand eerder waren in Europa.
Eigenlijk stond al vast dat hij 16 nummers zou spelen, inclusief toegiften. Dat daar hoogst waarschijnlijk Like a Rollin’ Stone en All Along the Watchtower bij zouden zitten, kon je vermoedenn. Voor de rest lag het accent bij dit concert op nummers van Nashville Skyline, waarbij de steelgitaar erg mooi klonk.
Dylan zelf stond hele hele concert achter zijn keybord, zocht verder geen contact met de zaal en had een wat monotone zang, waarbij hij bij elke regel die hij zong op het einde een beetje omhoog ging met zijn stem. Als je daar niet op lette, was het een erg mooi concert, met een hele strakke band met twee uitstekende gitaristen, die tegen elkaar opboden wie de mooiste solo van de avond zou spelen. Van het concert vond ik Love Sick, Ballad of a thin man en Chimes of Freedom het mooist.
‘Wat stelt die foto hierboven voor?’, vraagt u zich misschien af. Geen idee, dit is wat mijn Sony Ericsson Z1010 in het concert zag. Ik had verder geen camera bij me, die zou toch bij de ingang worden ingenomen. Mooi beeld toch? Had misschien wel ietsje verscherpt kunnen worden.
Posted by hafred at 01:01 pm | Comments (2)
27 oktober 2005
Kennemerpijnen
Vanmiddag maakten de Fredlee’s een wandeling in de Kennemerduinen, bij Duin en Kruidberg. Met de Schotse hooglandrunderen die overal hun sporen achter laten. Mooi weer en daarom gingen we natuurlijk. Het was heerlijk tot het moment dat Mrs. Fredlee door haar enkel zwikte.
We wandelden door, omdat we dachten dat het ging. Maar we hadden beter terug kunnen gaan naar de auto en thuis ijs op de enkel doen.
Mrs. Fredlee ligt nu met dikke enkel op de bank. Morgen zien we verder.
Posted by hafred at 10:20 pm | Comments (0)
26 oktober 2005
Helemaal kachel
Waarschijnlijk zit het meer in mijn kop dan in die van een ander, maar ik denk dat als je altijd gewend bent geweest aan centrale verwarming, je jezelf nieuwe reflexen aan moet leren als je overstapt op - laten we zeggen - een gaskachel. Voor een klein kindje is een radiator van een centrale verwarming misschien wel heet en midden in de winter als de moederhaard het heetst is, dan doet het wel pijn als je er tegen aanvalt of de radiator eens lekker vastpakt, maar meer dan een blaar zit er echt niet in. Als je opgroeit met een kolen-, olie- of gaskachel dan leer je zo’n monster te ontzien. Je ziet het vuur en vuur = heet. Aanraken = au!. Je hoeft je als kind maar een keer te branden en je hebt voor de rest van je leven ontzag voor zo’n ding.
Nu heeft Rufus een nieuwe gaskachel op zijn kamer. De dag nadat ie - de kachel, niet Rufus - was aangesloten kwam ik bij hem langs en zag zijn gitaarhoes bovenop de kachel liggen… Aaarghh!!! schreeuwde ik en griste de hoes van de kachel en begon mijn theorie te ontvouwen over kinderen die opgegroeid waren met centrale verwarming en ontzag en au en enzovoort. Hij keek me wat glazig aan en zei: ‘Maar die kachel staat toch helemaal niet aan, man!’
De moraal: waar bemoei je je mee, oude man!
Posted by hafred at 05:44 pm | Comments (1) | TrackBack
25 oktober 2005
Alledaags ongemak
Elk kwartaal is het weer een martelgang, de aangifte van de BTW. Behalve dat je al je bonnetjes en facturen bij elkaar moet verzamelen, die verspreid zijn over twee prikkers en verborgen onder grote stapels papieren op het bureau, moet je ook nog eens afstand doen van geld.
Vandaag was de belastingsite voor het elektronisch aangeven voor ondernemers bijna onbereikbaar. De verbinding ‘timede voortdurend out’ en toen ik er eenmaal in was, kon ik mijn gebruikersnaam natuurlijk nergens meer vinden, laat staan mijn wachtwoord. In tegenstelling tot de vorige keer, kreeg ik deze keer binnen vijf minuten antwoord van de belastingdienst en kon ik de beveiligde site binnen. De invulling van de BTW-aangifte ging met horten en stoten door voortdurende time-outs, maar uiteindelijk is het gelukt. Toen ik wilde uitloggen was de belastingdienst niet meer van plan mij los te laten. Op de vraag ‘Weet u zeker dat u de beveiligde omgeving wilt verlaten’ kon ik zo vaak ik wilde ‘OK’ klikken, maar wat ik ook klikte, het lukte niet. Zodoende zit ik nu vast in een beveiligde omgeving. Het is maar dat u het weet…
Posted by hafred at 03:58 pm | Comments (0)
24 oktober 2005
Avondpanorama vanuit Post CS
Eerder maakte ik van dezelfde foto's dit panorama. Ik kreeg het in Photoshop niet goed voor elkaar. Ik probeerde het vanmorgen opnieuw met The Panorama Factory met een veel beter resultaat. Het probleem was altijd dat ik met mijn uiterste groothoek stand op de D70, 18 mm, de foto's niet goed op elkaar gelegd kon krijgen. In de Panorama Factory moest ik wel heel veel overlappende punten aangeven, maar uiteindelijk is dit het resultaat. (Op het weblog van Majesticmoose stonden onlangs ook een paar prachtige uitzichten vanaf het dak van Post CS.)
Posted by hafred at 12:02 pm | Comments (1) | TrackBack
23 oktober 2005
Blues in de poolnacht
Vanmorgen, al googlend voor het weer van Las Palmas, kwamen we op een weerkaart waarop je kon klikken bij verschillende plaatsen. Voor de aardigheid klikte ik ergens op de pool boven Noorwegen. We kwamen uit bij Svalbard, op een eilandengroep met veel IJsberen en 2758 bewoners. Een flink aantal webcams tonen de poolnacht die in aantocht is. Het zag er niet echt aantrekkelijk uit op die webcams, maar dat kwam natuurlijk door de kou en de poolnacht.
Je kunt er natuurlijk naar toe, de toeristen-site hebben we ook uitgebreid bekeken. Je kunt er met hondensleeën of sneeuwscooters naar een boot die in het ijs vastgevroren zit. Of het wilde nachtleven in, de nacht duurt hier behoorlijk lang...
Deze week vindt er een blues-festival plaats. Ik kan me er niets en een heleboel bij voorstellen. Je krijgt als het de komende maanden altijd donker is natuurlijk wel de blues, maar de blues op Spitsbergen, daar kan ik me weer helemaal niets bij voorstellen.
Denk je eens in dat je een beginnend blues-bandje bent, hier in Nederland en je manager heeft eindelijk een buitenlands optreden geregeld: Rubbish and the Wheelybins in the Dark Season Blues op Spitsbergen...
Posted by hafred at 05:58 pm | Comments (0) | TrackBack
22 oktober 2005
Campagne
Vanmorgenvroeg, onderweg van Amsterdam naar Hoek van Holland, op de borden boven de weg waar de file-signalering normaal gesproken staat:
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
I love rechts houden
Neeeeee, neee, niet meer! Ik haat rechts houden. Ik love links inhalen, I get off on bumperkleven, ik, ik...
Wie heeft die campagne bedacht? I hate verkeer en waterstaat!
Posted by hafred at 09:04 pm | Comments (0)
21 oktober 2005
Oosterkerk met opkomende maan
Posted by hafred at 11:13 am | Comments (5) | TrackBack
20 oktober 2005
Paul Weller (3)
Lijstjes horen bij popmuziek als boodschappen bij lijstje. Na Paul Weller moest ik denken aan een lijstje van mijn favoriete Weller liedjes. Ik denk altijd dat ik de periode van The Jam het leukst vindt, maar als ik bij mijn Style Council-verzameling kijk, dan zitten daar een aantal liedjes tussen die niet in het lijstje mogen ontbreken. Er wordt over die Style Council soms nogal schamper gedaan - alsof hij toen hij solo als Paul Weller verder ging, ineens helemaal herboren was. Elke periode heeft zijn sterke en minder sterke songs.
Vooruit ik maak een lijstje van mijn favorieten:
1. That’s Entertainment (in alle uitvoeringen die ik ken: schitterend).
2. The Paris Match (die met de accordeon vind ik het mooist).
3. A town called Malice (je kan er niet bij stil blijven staan).
4. The Butterfly Collector. (Heeft Hansje Joustra me ooit laten horen en ik was voor de tweede keer verkocht voor The Jam).
5. My ever changing moods (omdat Moods nou eenmaal changen).
6. Down In The Tube Station At Midnight (misschien moet deze hoger? Hiermee kon je tijdens een live-optreden zo mooi meezingen: wohohoohooooo-ooo)
7. Shout to the top (omdat hij dat zo mooi speelde in Paradiso).
8. Start (Qua tekst mooi, maar laat ook zonder schroom zijn Beatles liefde horen).
9. Going Underground (Gewoon. Daarom).
10. Has my fire really gone out? (Omdat je, als iemand die iets creëert, altijd twijfelt of je het nog wel een keer kunt, dat het niet gewoon een keer op is...).
Kom maar op met uw lijstjes (als u tenminste wat met Paul Weller heeft).
Posted by hafred at 08:05 pm | Comments (2) | TrackBack
19 oktober 2005
Vanaf Post CS
Op zoek naar goede panorama-software stuitte ik vandaag bij een van de fotografie nieuws-sites op ‘The Panorama Factory’, erg handige software, die je een deel van het werk van het samenstellen van het panorama uit handen neemt. Je kunt telkens twee delen op elkaar leggen en daarbij aangeven welke onderdelen uit de foto’s op de overlap precies op elkaar moeten passen. Zo begin je met de eerste twee delen, dan deel 2 en drie, dan 3 en 4, enzovoort. Als ik dat handmatig doe in Photoshop, dan zijn vooral foto’s gemaakt met een groothoeklens heel moeilijk in elkaar te zetten. De eerste resultaten met dit programma zijn - vind ik dan - erg goed. (U begrijpt hopelijk dat dit panorama uiteindelijk nog rechtgezet moet worden en dergelijke.)
Posted by hafred at 03:51 pm | Comments (1) | TrackBack
18 oktober 2005
Paul Weller in Paradiso (2)
Ter downloading als wallpaper (op verzoek van Gerrit, zie hieronder) heb ik er twee klaar gezet. Klik met de rechtermuisknop op de link hier en hier en download ze. De resolutie is 1280 x 1024 pixels.
Posted by hafred at 02:42 pm | Comments (3) | TrackBack
17 oktober 2005
Paul Weller in Paradiso
Het was een uitstekend concert afgelopen zaterdag in Paradiso. Weller was in vorm, had er zin in en vooral tijdens de up-tempo, Jam-achtige en Jam-nummers ging de zaal helemaal los. Hij speelde lang, misschien wel iets te lang, waardoor het concert op een gegeven moment wat inzakte. Maar de uitsmijter ‘A town called Malice’ deed je dat allemaal vergeten.
Hier nog wat meer foto’s van het optreden.
Posted by hafred at 11:12 am | Comments (8)
16 oktober 2005
Amsterdam Centraal
Vandaag schreef ik een stukje voor Amsterdam Centraal over de Noord-Zuidlijn. Bij het googelen naar informatie ben ik inmiddels alles te weten gekomen over het spuiten van beton, boorkoppen die in de grond achtergebleven zijn, de kosten van de Haagse Tramtunnel, de hoeveelheid palen onder het Centraal Station, enzovoort, enzovoort... Wat een nutteloze informatie allemaal en die zit nu allemaal in mijn hoofd...
Posted by hafred at 01:51 pm | Comments (0) | TrackBack
15 oktober 2005
Paul Weller
‘Has my fire really gone out’ vroeg Paul Weller zich in 1993 af in een peridoe van writers block en produceerde behalve een prachtig liedje met deze naam, ook ‘Wild Wood, een cd met uiterst geïnspireerde muziek. Ik was/ben een fan van The Jam, volgde de Style Council, die ik minder vond, maar die wel een aantal liedjes maakte die nog steeds regelmatig draai. En daarna Paul Weller als solo-artiest, waar ik niet alles van heb, maar misschien wel het mooiste.
Vorig jaar zagen de Fredlee’s hem in de Pepsi Stage, een akoestisch optreden, mooi, maar ook een beetje saai. Het deed me verlangen naar de optredens van The Jam in Paradiso, die - voor mij - tot de hoogtepunten horen van de concerten die ik in die tijd heb gezien. Energiek, spannend, popmuziek in optima forma.
Vanavond gaan we naar Paul Weller, in Paradiso. Hij komt met een band en ik verheug me er erg op. Hij heeft, nadat ie weer eens was afgeschreven, weer een mooie cd gemaakt. Weller heeft blijkbaar momenten waarop hij geen idee heeft of er ooit nog een liedje uit zijn kop komt. Toen vorig jaar een cd met liedjes van anderen van hem uitkwam, las ik in interviews dat hij op dat moment geen liedje kon schrijven.
Met zijn nieuwe cd ‘As is now’ lijkt die periode weer voorbij. Om in de stemming te komen hier ‘Has my fire really gone out?’.
Nee dus.
Posted by hafred at 06:25 pm | Comments (0) | TrackBack
14 oktober 2005
Heineken vervangt 'Stier' door 'Galaxy'
Posted by Mrs. Fredlee at 01:57 pm | Comments (1) | TrackBack
13 oktober 2005
Business Intelligence
Trein, 1ste klasse, tussen Utrecht en Amsterdam.
Posted by hafred at 11:58 am | Comments (3) | TrackBack
12 oktober 2005
Aahoeoeoeoe....
Vanaf zijn eerste plaat was ik fan van Warren Zevon. En, zoals een goede vader betaamt, probeerde ik mijn kinderen op jonge leeftijd te ‘indoctrineren’ met …eh… goede smaak. Zo draaide ik regelmatig Werewolves of London voor ze. Vooral het refrein Aaahooeoeoe, werewolves of London werd uit volle borst meegezongen. (In ieder geval door mij.)
Of de opvoeding qua muziek gelukt is, dat moeten ze zelf maar bepalen. Hoe het ook zij, een paar weken geleden waren Rufus en ik in London. Het was avond en volle maan. Geen weerwolf gezien, wel het Chinese restaurant Lee Ho Fook, waarover Zevon in het lied zingt:
‘I saw a werewolf with a Chinese menu in his hand
Walking through the streets of Soho in the rain
He was looking for a place called Lee Ho Fook's
Going to get himself a big dish of beef chow mein
Ah-oo, Werewolves of London’
We hebben er erg lekker gegeten en eenmaal buiten zong ik, bij het portret van Zevon nog even: Aaahoeoeoeoe, werewolves of London (foto genomen door Rufus). Voor de opvoeding van de lezers: Hier vindt u het lied.
Posted by hafred at 10:32 am | Comments (1) | TrackBack
11 oktober 2005
Ooievaars op het Entrepotdok
Vorig jaar zat er in de herfst regelmatig een ooievaar op de kraan op het Entrepotdok. Nu zijn het er regelmatig twee. Ze zullen binnenkort wel naar warme streken vertrekken. Nu -met het huidge mooie weer - hebben ze het hier vast nog erg naar hun zin.
Posted by hafred at 12:01 am | Comments (1)
10 oktober 2005
Van zoefal, het toeval...
Vorige week vrijdag waren de Fredlee’s in Dordrecht. Gewoon voor de aardigheid, als toerist. Ze waren nieuwsgierig naar Dordrecht, omdat het uitzicht vanuit de trein altijd zo mooi is als de trein de spoorbrug over de rivier oversteekt.
We beklommen een toren, ik maakte – natuurlijk – een panorama, en verder zaten we geruime tijd ook nog op een terras aan de rivieren die bij Dordrecht samenkomen.
Naast ons - op dat terras - zaten twee mannen met elkaar te praten. De een heel uitgebreid over vroeger, en dan bedoel ik echt heel vroeger. De ander luisterde veel en met hem raakten we op een gegeven moment in gesprek. Hij had tot zijn zesde in Amsterdam gewoond en toen, omdat zijn vader die vertegenwoordiger was een ander rayon kreeg in Nederland, waren ze naar Dordrecht verhuisd. Hoe het er op een gegeven moment in het gesprek aan te pas kwam, ik weet het niet meer precies, maar de man zei dat zijn vader in de ijzerwaren zat, en terwijl hij nog aan het praten was en ‘Groenburgwal’ zei, had ik al gezegd dat mijn vader in Amsterdam bij een ijzerwaren groothandel had gewerkt. Zijn vader bleek vertegenwoordiger te zijn geweest van Leeuwenberg Zonen IJzerhandel op de Groenburgwal, waar mijn vader meer dan veertig jaar in het magazijn had gewerkt en ze hadden elkaar gekend…
Bij zo’n ontmoeting lopen de rillingen me altijd een beetje over mijn rug. Het geeft je het idee dat je precies hierom, op die dag, op dat terras in Dordrecht moest zijn. Toeval bestaat niet, of is Nederland een groot dorp?
Posted by hafred at 12:37 pm | Comments (2) | TrackBack
09 oktober 2005
Niet in gebruik
Gisteren ging ik even kijken naar de net geopende automatische fietsenstalling bij de Tolhuispont in Amsterdam-Noord. Ik was benieuwd hoe dat ding werkte en wilde er een stukje voor Amsterdam Centraal over schrijven. De opening die op 3 oktober had plaats gevonden, was blijkbaar alleen maar voor de publiciteit, want toen ik er aankwam kon ik er mijn fiets niet in kwijt: er stond een hek omheen. Het ding was blijkbaar nog niet af.
Misschien vermorzelde het ding wel fietsen inplaats van ze keurig te stallen. Ik was eigenlijk ook benieuwd wat er zou gebeuren als je bij je fiets zou blijven staan. Nu ja, ik had er allemaal fantasiën over, die ik nu -helaas- niet aan de werkelijkheid zou kunnen toetsen. Jammer, maar dat komt nog wel een andere keer.
Er is in ieder geval een stukje voor Amsterdam Centraal uitgekomen. U leest het hier.
Posted by hafred at 12:00 pm | Comments (0)
06 oktober 2005
Nu nog beter!
Wat zou een ‘verbeterde houdbaarheidsdatum’ zijn? Het moet iets met de datum zijn die verbeterd is, maar wat kan je aan de datum verbeteren? Dat de melk nooit op de 13de zuur wordt? Bij verbeterde houdbaarheid kan ik me wat voorstellen: je verhit de melk nog iets meer en hop! nog een paar extra bacteriën dood en de betere houdbaarheid is gerealiseerd. Een verbeterde datum, ik kan me er niks bij voorstellen. U wel?
Posted by hafred at 03:42 pm | Comments (2)
05 oktober 2005
Trauma
Op de Nieuwmarkt stond vanmorgen de trauma-helikopter. Vanwege een 'springer' zeiden de agenten.
Posted by hafred at 04:12 pm | Comments (1) | TrackBack
04 oktober 2005
Brekebenen
Heeft opeens iedereen wat in weblogland? Nou ja, ik overdrijf, maar van de weblogs die ik lees, zijn er in ieder geval twee auteurs die dat wel hebben. Eliane Duvekot - illustrator voor de NRC - beschadigde haar knie en Odette Roest, een van de auteurs op Amsterdam Centraal, dacht een botje in haar voet te hebben gebroken. De een zet een foto van een blauwe knie op het log, de ander een röntgenfoto van de voet. Mijn foto van mijn pinkspalkje is daar niks bij. Ik heb geen foto van mijn knie op het log gezet omdat ik de lezers niet wilde laten schrikken.
Allemachtig! Wie is de volgende?
Posted by hafred at 07:01 pm | Comments (2) | TrackBack
03 oktober 2005
Pink (2)
De pink breken van je linkerhand blijkt, als je linkshandig bent, niet ideaal. Voor het rammen op een toetsenbord maakt het niet zoveel uit. Ik typ toch maar met twee vingers, dus die pink is bij het schrijven met een toetsenbord niet nodig. De pink is ook niet het zogeheten muisvingertje, waarmee je klikt op de muisknoppen en waarmee je het scrollwieltje ronddraait. De pink lijkt tot niets te dienen. Je wijst er niet mee, je kunt er je middelvinger niet mee opsteken (niet dat ik dat zo vaak doe, maar ik kon even niet zo snel een ander doel voor de middelvinger verzinnen), het is niet de ringvinger (hoewel ik - normaal gesproken - wel een ring aan mijn pink, de linkerpink, draag, maar die kon ik er nog net afstropen voordat de zwelling dat onmogelijk maakte). Pink! Waartoe zit je aan mijn hand?
De gestrekte pink zit in ieder geval wel in de weg bij het schrijven met een pen (het verbaast me hoe vaak ik eigenlijk nog met een pen schrijf. Bijvoorbeeld een adres op een enveloppe, of het formulier dat ze bij het American Bookcenter wilde dat ik invulde voor een kortingskaart). Bij het schrijven sleept de gestrekte pink als een onhandig aanhangsel over het tafelblad en zorgt ervoor dat je de pen niet goed kan vasthouden.
Bij het schenken vanuit een volle pot thee mis ik hem in ieder geval wel. Daarbij geeft de pink extra steun. Bij het snijden van groenten kan ik minder kracht zetten, maar dat kan ook komen omdat de pink nog pijn doet. Bij het gitaarspelen is de pink onontbeerlijk, dat is een ding dat zeker is. En G-, C- of D-akkoord kan ik nog wel pakken, maar een F of een Bmineur: onmogelijk.
Posted by hafred at 10:58 am | Comments (2)