28 september 2005

Pinkspalkje

Ik mag dan een broer hebben die een - eh - brekebeen is, maar volgens Linda ben ik ook ‘accident prone’. (Voor mijn gevoel klopt dat wel.) In ieder geval klopte het gevoel dat ik gisteren had dat ik mijn pink gebroken had. Op de eerste hulp in het OLVG - waar ik inderdaad al vaker zat, nadat ik bijvoorbeeld over de kop was geslagen met mijn fiets omdat het plastic tasje aan het stuur tussen het voorwiel was gekomen (gebroken elleboog), of met een bebloede kop omdat ik een glazen deur niet had gezien (paar hechtingen en lidtteken) - werd een röntgen-foto genomen van mijn pink en ja, een breuk bovenaan. (Wat een aardige mensen allemaal daar overigens, bij het OLVG.)

Ik kreeg een pinkspalkje. Het maken daarvan is mooi handwerk. Je legt je hand op een stuk hard plastic. De contour van je pink wordt nagetekend. De mevrouw in de gipskamer knipte de contour uit het harde stuk plastic en kwam er even later mee terug. Een warm stukje plastic werd om mijn gebroken pink heen gedrapeerd. Doordat het plastic zacht was kon het mooi in vorm worden gedrukt. Daarna werd het bijgeknipt, werd er een een voorziening voor klittenband op geplakt en klaar. Klittenband er omheen en het spalkje zit om je vinger.
Typen kan ik er nog mee, maar schrijven, dat kan ik niet meer. Dus wat dat betreft: ik teken niks!

Posted by hafred at 08:57 pm | Comments (8) | TrackBack

27 september 2005

Nanananana!

Ik fiets opgewekt over de Prins Hendrikkade met op de iPod de Kaiser Chiefs. In mijn ene hand de blaadjes van de uitgeverij waar ik net vandaan komt en die graag wil dat ik voor ze gaat schrijven en mijn andere hand stevig aan het stuur. De opgewekte stemming slaat om als ik op de naastgelegen ventweg c.q fietspad onderuit glibber en tegen het wegdek sla, waarbij ik mijn knie behoorlijk openhaal - favoriete broek helemaal naar God - mijn hand beschadig - gebroken pink?, waardoor tijdlang geen gitaarspel. Twee jongens komen me helpen of in ieder geval even kijken of ik nog in leven ben, c.q. op kan staan. Ik voel me stom en oud, krabbel op en met mijn koptelefoon half scheef op mijn kop heb ik ineens helemaal geen zin meer in de Kaiser Chiefs. Beetje bibberig lukt het me niet om - nanananana! - de iPod uit te zetten.

Stom, stom stom. Waarom ik ben gevallen is me niet duidelijk. Mijn remkabel is geknapt, ik fietste met één hand, in de andere hand had ik de glibberige bladen die ik stevig probeerde vast te houden. Gleed ik uit over glibberige bladeren, kneep ik te hard in de ene rem? Ik had de fiets wel in een te zware versnelling staan en die kon ik even niet veranderen doordat ik die blaadjes in mijn handen had. Stom, stom, stom, dus.
Zo’n val gaat zo snel dat je niet precies weet wat, waarom en hoe. Strompelend beweeg ik me naar huis, nadat het me eindelijk gelukt is om mijn iPod uit te zetten. Ik zie de twee jongens nog een keer vol schrik naar me kijken en kan nog net op tijd een scooter ontwijken, die zij wel zagen aankomen, maar ik niet.

Posted by hafred at 09:31 pm | Comments (1) | TrackBack

26 september 2005

Your voice was all that I heard...

In mijn iTunes library staan op dit moment 204 songs van Bob Dylan, en op cd heb ik er vast nog veel meer. Tijdens het schrijven draai ik voor de zoveelste keer Blonde on Blonde, my all time favorite. Dylan, ik heb zijn muziek uiteindelijk bijna allemaal dubbel gekocht - eerst op lp, later op cd - ik heb vier vijf, zes biografieën over hem gelezen. en ik koop nog steeds wat er van hem uitkomt.
Hij maakte tussen ‘62 en ‘66 de meest invloedrijke muziek die er ooit geweest is. Tekstueel, muzikaal. Daarna maakte hij nog allerlei prachtige cd’s. Dylan is een schilder, die voor een deel een hoogtepunt had in die jaren, maar daarna nog allerlei prachtige schilderijen vervaardigde.

We kochten little white wonder met allerlei niet op lp verschenen muziek, muziek die soms later, veel later uitkwam via de officiële kanalen. Ik kreeg tapes met live optredens van Dylan waarin hij stoned? bezwerend sommige Blonde on Blonde nummers zong.
De biografieën over Dylan waren allemaal niet geautoriseerd. Hij wilde er niets mee te maken hebben. Hij praatte met niemand. Vanavond in de film van Scorsese op BBC praat hij wel. We zijn benieuwd.
Ik speelde net nog even zelf Visions of Johanna en All Along the Watchtower. En nu klinkt dat zelfde Visions of Johanna in mijn koptelefoon. Mooi. Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord? Dylan, geen goeroe, geen protestzanger, maar een kunstenaar.

Posted by hafred at 08:41 pm | Comments (2) | TrackBack

25 september 2005

Panorama bij Jachthaven Bon en de sluis

Volgens een nieuwe manier gemaakt, waardoor de overgangen tussen de verschillende losse foto's minder te zien zijn en makkelijker weg te werken. Ik ben er wel tevreden mee.
Vandaag verscheen er ook weer een stukje van me op Amsterdamcentraal.

Posted by hafred at 02:10 pm | Comments (0) | TrackBack

23 september 2005

Lelijk ding

Wat is dit voor monsterlijk groot ‘ding’ dat bij uitgang Parnassia het strand staat te verlelijken? Is het een grote fles Nivea zonnebrandcrème? Er staan er een stuk of vijf op het strand, allemaal in verschillende kleuren. Zou er ook een bij zitten met crème voor na de zonnebrand? Of misschien zitten ze vol met mayonaise of ketchup voor op een patatje? Ik weet niet wat deze monsterlijke dingen daar doen. Weet u het?

Posted by hafred at 12:19 pm | Comments (4) | TrackBack

21 september 2005

Panorama Vinkeveense plassen

Gisteren een van de laatste tochtjes gemaakt met waarschip Fingal. Ik schoot dit panorama.

Posted by hafred at 03:01 pm | Comments (0)

20 september 2005

The Magic Numbers in Paradiso

Gisteren probeerde ik de hele dag in de stemming te komen voor het concert van The Magic Numbers in Paradiso door voortdurend de cd te draaien. Eigenlijk vind ik maar twee nummers leuk van hun cd en Mrs. Fredlee kon ik ook al niet echt van deze New Age ‘hippieband’ overtuigen.
Het concert was best aardig, maar de structuurloze liedjes hielpen niet echt om het tot een prachtig concert te maken. Toen de twee dames ook nog eens lieflijk op hij xylofoons begonnen te pingelen en er over God werd gezongen, hielden we het voor gezien. Deze jonge hippies waren aan deze oude hippies niet echt besteed.

Posted by hafred at 11:58 am | Comments (5)

19 september 2005

Hebbedingen (3)

Eigenlijk geloof ik dat mijn broer Ton alle hebbedingen had, zoals bijvoorbeeld zijn mono Amroh spoelen recorder, waar we ook met verbazing naar onze stemmen konden luisteren. Maar Ton had dan ook een krantenwijk en daar kon hij van sparen en hebbedingen kopen natuurlijk.
Er waren zat dingen die ik wilde hebben – een elektronisch orgel, zoals Alan Price dat bespeelde bij de Animals bijvoorbeeld – maar na een frustrerende keer toen ik de krantenwijk van Ton had overgenomen en mijn fiets was omgevallen, waarna die Parools door de herfstwind de straat werden ingeblazen, wist ik dat een krantenwijk niets voor mij was en waren de hebbedingen niet voor mij weggelegd.

Dat Alan Price orgel is nooit wat geworden, ik kocht nog wel een boek waarin uitgebreid stond beschreven hoe je een dergelijk orgel in elkaar kon solderen, het was echter zo’n immense taak dat ik er waarschijnlijk nu nog mee bezig geweest zou zijn. En als het een vergelijkbaar levensduur had gekregen als het wah-wah-pedaal dat ik wel in elkaar had gesoldeerd en geschroefd, dan was het orgel bij de eerste tonen uit elkaar gevallen.
Later met baantjes, banen en werk werden de hebbedingen bereikbaar. Hier een top vijf van dingen die me te binnen schieten:

De Spaanse beginnersgitaar. Het echte hebbeding was een zwarte Ibanez gitaar met stalen snaren, maar die kon ik me toen niet permitteren.
Het oranje ‘attache’ koffertje, dat ik ooit bij van Beek kocht, als ontwerper in spe, met daarin rondslingerend mijn lay-out spullen.
De tweedehands IBM Selectric typemachine met prestige elite bolletje, waarop ik onder andere Blueberry, Spiderman en de Hulk vertaalde.
De Dual 2 x zes watt stereoversterker, nadat we een jaar lang een stereo-geluid hadden gecreëerd met twee monoversterkers.
De Aiwa cassette minirecorder om onderweg muziek te kunnen luisteren en om interviews mee op te kunnen nemen.

Posted by hafred at 03:44 pm | Comments (0) | TrackBack

17 september 2005

Dierbare 'hebben dingen'2

Mr.Fredlee is een weekend in London met number one son, en ik moest van hem nog iets op het weblog zetten en hij is er ook niet om mijn Nederlands te corrigeren!
Als het vol met fouten zit... try to overlook them....ik ben pre-Verdonk, zonder verplichte Nederlands taal of inburgeringcursus!
Maar daar wou ik het nu niet over hebben.
Donderdag was number two son 17 geworden. Hij heeft van ons, ook voor het halen van zijn MAVO diploma, een DIGITALE CAMERA en een iPOD SHUFFLE gekregen. Hij kreeg ook een *ROLLERBALL waar hij toen nog helemaal geen weet van heeft wat je er mee moest doen!!
Later zaten de Fredlee’s op de bank met z’n tweetjes, het Rollerball en een heerlijk glaasje Drambuie, reminiscing and comparing al de nieuwste, en luxe uitvindingen en ‘hebben dingen’ van nu, dat de kids moet hebben, met wat wij in de 60’s en 70’s ook moest hebben om ‘trendy’ of ‘in fashion’ te zijn, of gewoon waar je trots en blij van was omdat je het eindelijk had gekregen voor je verjaardag of kerstmis, of eindelijk het geld had om het te kunnen kopen.
For example:
1. TRANSISTOR RADIO met één oordopje, dat in het zak van mijn school cardigan kon om tijdens het les nog naar Radio London te kunnen luisteren.
2. INSTAMATIC CAMERA with click-on flash bulbs and colour film.
3. RECORD PLAYER waar je meer dan 10 platen of lp’s boven op elkaar kon stapelen en, vooral met lp’s, uren kon luisteren zonder op te staan om een nieuwe plaat op te zetten. Helaas om de andere kant te horen moest dat wel!
4.TAPE RECORDER voor de hele familie. Wat klonk mijn stem afschuwelijk!!
5. COLOUR TV in de woonkamer voor de hele familie.
6. CASSETTE RECORDER. Draagbaar!
7. SUEDE MINI ROK
8. LEATHER COAT
9. KNEE HIGH LEATHER BOOTS
10. VANITY CASE

Dit zijn een paar van mijn dierbare possessions van toen.
Jullie hebben vast en zeker hele anderen?
Ik zou het graag willen horen!!!
*Bij comments van entry van gisteren16 September wordt uitglegd wat een Roller Ball is!!!

Posted by Mrs. Fredlee at 10:12 am | Comments (1) | TrackBack

16 september 2005

Dierbaar 'hebben dingen'1

Mr.Fredlee is een weekend in London met number one son en ik moest van hem nog iets op het weblog zetten en hij is er ook niet om mijn Nederlands te corrigeren!
Als het vol met fouten zit... try to overlook them....ik ben pre-Verdonk, zonder verplichte Nederlands taal of inburgeringcursus!
Maar daar wou ik het nu niet over hebben.
Gisteren was number two son 17 geworden. Hij heeft van ons, ook voor het halen van zijn MAVO diploma, een DIGITALE CAMERA en een iPOD SHUFFLE gekregen. Hij kreeg ook een ROLLERBALL waar hij toen nog helemaal geen weet van heeft wat je er mee moest doen!!
Later zaten de Fredlee’s op de bank met z’n tweetjes, met Rollerball en een heerlijk glaasje Drambuie, reminiscing and comparing al de nieuwste, en luxe uitvindingen en ‘hebben dingen’ van nu, dat de kids moet hebben, met wat wij in de 60’s en 70’s ook moest hebben om ‘trendy’ of ‘in fashion’ te zijn, of gewoon waar je trots en blij van was omdat je het eindelijk had gekregen voor je verjaardag of kerstmis, of eindelijk het geld had om het te kunnen kopen.
For example:
1. TRANSISTOR RADIO met één oordopje, dat in het zak van mijn school cardigan kon om tijdens het les nog naar Radio London te kunnen luisteren.
2. INSTAMATIC CAMERA with click-on flash bulbs and colour film.
3. RECORD PLAYER waar je meer dan 10 platen of lp’s boven op elkaar kon stapelen en, vooral met lp’s, uren kon luisteren zonder op te staan om een nieuwe plaat op te zetten. Helaas om de andere kant te horen moest dat wel!
4. TAPE RECORDER voor de hele familie. Wat klonk mijn stem afschuwelijk!!
5. COLOUR TV in de woonkamer voor de hele familie.
6. CASSETTE RECORDER. Draagbaar!
7. SUEDE MINI ROK
8. LEATHER COAT
9. KNEE HIGH LEATHER BOOTS
10. VANITY CASE

Dit zijn een paar van mijn dierbare possessions van toen.
Jullie hebben vast en zeker hele anderen?
Ik zou het graag willen horen!!!

Posted by Mrs. Fredlee at 03:37 pm | Comments (4) | TrackBack

15 september 2005

Last minute

Last minute kent u die uitdrukking? Even snel –online- een reisje boeken, veelal een aanbieding, een overgebleven reisje, een lege vliegtuigstoel. Een koopje meestal.
Om er nog even tussenuit te zijn wilde ik vandaag - voor morgen - een reisje boeken. Een soort van weekend stedentrip, als het ware. Naar Londen, Parijs, Lissabon, Barcelona, Praag, het maakte niet zoveel uit, als het maar niet al te veel zou gaan kosten.
Op zoek dus, maar het begrip ‘last minute’ en ‘ online boeken’ zijn in dit gevallen bijna holle begrippen. Bij het ene internet reisbureau moest je 8 dagen van te voren boeken, bij een ander weer 5, nergens vond ik de mogelijkheid om nu, direct met mijn creditcard, een reis te boeken. Ja, ik kon natuurlijk met Transavia voor bijna 900 euro naar Barcelona vliegen, of voor heel veel geld met Easyjet naar Londen. Of voor een premiumprijs met de Thalys naar Parijs of met de Eurostar naar Londen, maar een onverkocht stedentripje voor een prikje: nergens te vinden. Lissabon zou me meer dan 1200 euro kosten. Naar Madrid: wel terug, maar niet heen. Vertwijfeld googelde ik: ik wil NU boeken! En ik kreeg wat ik vroeg: meer dan 100.000 boeken razendsnel thuisbezorgd…
Nu wacht ik op een telefoontje van een vriendelijke mevrouw van D-reizen, die hopelijk betere relaties met vliegtuigmaatschappijen en hotels heeft dan ik.

Posted by hafred at 12:54 pm | Comments (0) | TrackBack

12 september 2005

Kaiser Chiefs in Paradiso (2)

Het concert van de Kaiser Chiefs is wat de Fredlee’s betreft nu al het concert van het jaar. Enerverend door de sfeer in het uitverkochte Paradiso, het enthousiasme van Ricky Wilson, de zanger, het luidkeels meezingende publiek en natuurlijk de muziek.
Rufus en ik stonden rechts vlakbij het podium, waar deze keer - vanwege de drukte - een hek voor stond. Vlak voor het concert begon zag een man van de security mijn camera. Hij vond het een professioneel apparaat en wilde mijn perskaart zien. Die had ik niet, althans geen fotografen perskaart. Ik moest mee naar het kantoor van Paradiso om mijn camera af te geven. Ik deed een beetje schaapachtige toen ze vroegen wat ik met de foto’s ging doen. ‘Voor mijn website’ zei ik. Geen woord gelogen toch? Degene die moest beslissen of ik mijn camera bij me kon houden vond het prima en de man van de security bracht me weer helemaal terug naar mijn plaatsje bij het podium. Vandaar hier nog wat meer foto’s van het concert.
En nu zingen we maar weer mee: Lalalaaaah, lala, lalalalalaah…

Posted by hafred at 01:23 pm | Comments (0)

11 september 2005

Robert Gordon en Chris Spedding in Paradiso

Wat een fantastische gitarist is Chris Spedding. Hij kan alle genres op zijn gitaar spelen, blues, rockabilly, pop, bedenk het zelf maar. Hij speelde onder andere in de beste band die John Cale ooit had, waarin hij heel ‘gemene’ solo’s leverde. Hij speelt nu onder andere met Roxy Music, heeft een eigen band en is/was een gevraagde sessie gitarist. Gisteren begeleidde hij Robert Gorden en mocht tussendoor ook een paar nummertjes spelen. Die waren erg leuk. Hij zingt niet de sterren van de hemel, maar speelt die wel. Vooral het nummer Guitar Jamboree, waarin hij zingt over gitaristen en laat horen hoe Hendrix, Richards of Chuck Berry klonken, was gitaar-genot.
En Robert Gordon?

Hij kan nog steeds erg mooi en erg laag zingen. Hij speelde al rockabilly vóór de Straycats/Brian Setzer het weer populair maakten. En hij maakte de mooiste versie van ‘Fire’, echter ik begon me tijdens het concert steeds meer aan hem te ergeren. Het concert kwam door zijn getreuzel gewoon niet op gang. Telkens was er weer wat mis met de speakers waarmee hij zichzelf kon horen. Klaag, klaag, klaag... Pauze voor overleg met de band. Stop, haper. Leuk dat er opnamen werden gemaakt voor een DVD, maar ik kwam voor een concert. Niet voor een haperende voorstelling, waarbij na alle haperingen weer een liedje opnieuw moest omdat het niet naar de zin van Gordon was.
Ik heb me wel vermaakt, maar dat was meer te danken aan Spedding dan aan Gordon. Als Spedding nog een keer komt met zijn eigen band, dan ga ik zeker weer. Die pedante, zelfingenomen Gordon heb ik wel gezien.
(Overigens heb ik wel mooie foto's van hem gemaakt. Een foto van het concert, vindt u hier.)

Posted by hafred at 01:56 pm | Comments (2)

07 september 2005

Kaiser Chiefs in Paradiso

Snel nog even een foto op het log van de Kaiser Chiefs van het fantastische concert in Paradiso van vanavond. Later zoek ik ze nog wat beter uit. Daar komt nog wel een foto van. Nu mijn tas pakken voor Engeland.

Posted by hafred at 11:48 pm | Comments (3)

Een paar dagen weg

De Fredlee's zijn een paar dagen in Engeland, geheel verstoken van internet. Dus even geen berichten.
Ook de comment-mogelijkheid staat zolang uit in verband met de grote hoeveelheden comment-spam.

Posted by hafred at 06:28 pm | Comments (0)

06 september 2005

Moderne uitbuiting

Ik ben erg tevreden over mijn Nikon D70, de camera heeft echter een irritant onderdeel: het beschermkapje voor het LCD-schermpje aan de achterkant. Dat kapje is er al regelmatig afgevallen, maar gelukkig vond ik het meestal meteen weer terug. Het beschermkapje is essentieel omdat het LCD-scherm snel beschadigd.
Zondag zag ik tot mijn schrik dat het kapje verdwenen was en deze keer was het niet meer terug te vinden. Ik had het er vast in de Melkweg afgestoten en daar zal het wel vertrappelt zijn tot plastic gruis. Omdat ik de camera altijd bij me heb, wilde ik zo snel mogelijk een nieuwe LCD-cover. Online, bij Kamera-express kost dat ding 14 euro, maar dat bedrijf zit in Rotterdam en opsturen duurt te lang.
Ik bel met wat fotowinkels in Amsterdam. Bij Camera Peeters hebben ze er een. Ik blij en ga het ding meteen halen.
25 euro kost het. VIJFENTWINTIG EURO!!! Voor een klein, lullig stukje plastic, dat absoluut onontbeerlijk is omdat je het LCD scherm niet wilt beschadigen. Ik neem aan dat er veel meer mensen zijn die zo’n beschermkapje kwijtraken… Wat een handel, wat een windhandel. Maak een betere constructie, een keihard stuk perspex op het LCD-scherm en klaar is Kees. Ik ben benieuwd hoeveel ik er nog kwijt raak.
Bah.

Posted by hafred at 11:41 am | Comments (2)

04 september 2005

KT Tunstall in de Melkweg

Toen ik op de zaterdagmiddag naar de reportages over Lowlands keek, zag ik een kort optreden van KT Tunstall, een Schotse singer-songwriter. Ik vond het erg leuk en hoorde zeggen dat ze live nog veel leuker was dan op de cd’s die ze uitbracht. Ik kocht onmiddellijk kaartjes voor een optreden in de Melkweg, gisteren.
Dat concert was inderdaad ontzettend leuk. Samen met haar goede 4-mans band, speelde ze heel aanstekelijk voor een enthousiaste zaal. Het klonk allemaal wat rauwer en ongepolijste dan op cd, ze heeft een prachtige stem. Waarmee kan je haar vergelijken. Folk Rock? Fleetwood Mac-achtig? Sheryl Crow? Ach, wat doet het er toe. Luister naar dit liedje, wat ze in haar eentje uitvoerde - als toegift - met hulp van zo’n apparaat wat geluiden ‘sampelt’, zoals in het begin het gebonk van haar handen op de gitaar, wat ging fungeren als een ondersteunend ritme tijdens het hele liedje. Geen idee hoe het precies werkt, of hoe zo’n apparaat heet, maar net als bij Mundy werkt het fantastisch als je in je eentje speelt. Je wordt in je eentje een hele band, met koortje en al.

Posted by hafred at 04:01 pm | Comments (3)

03 september 2005

Panorama nabij Jachthaven Bon

Een paar weken geleden, weer na het hozen van de boot, staken we de sluis over bij Jachthaven Bon, en liepen een stukje de dijk op. Links de lage polder, rechts de hoge.

Posted by hafred at 04:38 pm | Comments (0)

02 september 2005

Gezichten die anderen hebben gezien (1)

Het zien van gezichten die er niet zijn zit in ieder geval in de familie. Mijn broer Ton F. en zijn zoon Jasper hebben het ook. Ton stuurde de ‘toverschelp’ van Jasper als voorbeeld. Het is hiermee natuurlijk nog niet gezegd dat het ‘normaal’ is, het zien van gezichten die er niet zijn. Het kan een erfelijke geestelijke afwijking zijn. Ton en Jasper denken dat ze betoverd zijn. Maar misschien ziet u ook wel overal gezichten, die er eigenlijk niet zijn. Stuur ze maar op naar hafred@lindalee.nl.
Ik ben benieuwd.

Posted by hafred at 02:38 pm | Comments (0)

01 september 2005

Gezichten die ik heb gezien (1)

Volgens Mrs. Fredlee zie ik altijd overal ergens gezichten in. In de frituurpan, het broodrooster, in een wolk. Soms - als ik ze aanwijs - ziet Mrs. Fredlee ze ook, soms niet. Ik zal het er eens met mijn therapeut over hebben. Wie weet is het wel een afwijking. Of niet. Maar vanaf nu zal ik ze vastleggen. Kunt u ook oordelen of het een afwijking is, of dat die gezichten er echt zijn...

Posted by hafred at 02:51 pm | Comments (2)