Hij kan nog steeds erg mooi en erg laag zingen. Hij speelde al rockabilly vóór de Straycats/Brian Setzer het weer populair maakten. En hij maakte de mooiste versie van ‘Fire’, echter ik begon me tijdens het concert steeds meer aan hem te ergeren. Het concert kwam door zijn getreuzel gewoon niet op gang. Telkens was er weer wat mis met de speakers waarmee hij zichzelf kon horen. Klaag, klaag, klaag... Pauze voor overleg met de band. Stop, haper. Leuk dat er opnamen werden gemaakt voor een DVD, maar ik kwam voor een concert. Niet voor een haperende voorstelling, waarbij na alle haperingen weer een liedje opnieuw moest omdat het niet naar de zin van Gordon was.
Ik heb me wel vermaakt, maar dat was meer te danken aan Spedding dan aan Gordon. Als Spedding nog een keer komt met zijn eigen band, dan ga ik zeker weer. Die pedante, zelfingenomen Gordon heb ik wel gezien.
(Overigens heb ik wel mooie foto's van hem gemaakt. Een foto van het concert, vindt u hier.)