28 februari 2005
Urbi & Orbi
De Paus moet van de dokter nog even zijn mond houden.
Posted by Linda & Hans at 06:31 pm | Comments (2)
27 februari 2005
Het sneeuwt in Amsterdam
Posted by hafred at 09:46 pm | Comments (1)
Zondagochtend kwart over negen
Posted by hafred at 10:52 am | Comments (0)
26 februari 2005
Reigers at Goodwillburgh
Er staan twee reigers voor Goodwillburgh op de Nieuwe Herengracht, te wachten totdat een van de bejaarden wat kruimels naar buiten werpt.
Al tijden stond er één te wachten - de hele dag als een standbeeld - gefotografeerd door talloze passerende toeristen. Dat standbeeld stond wel elke dag op een andere auto, maar een standbeeld was het. Nu is er van geen sprake meer van het zijn van een standbeeld. Er is een andere reiger bijgekomen, concurrentie, die ook die lekkere hapjes wil ophappen.
Arme eerste reiger. Hij heeft het ineens erg druk. Hij moet zijn territorium verdedigen. Je ziet hem regelmatig mot maken met de nieuwe reiger.
Ik kan ze jammergenoeg niet uit elkaar houden. Wie was hier het eerst? Reiger of Reiger? Ik wil best wel eens Boeh! roepen tegen de nieuwe, maar stomme stadsbewoner als ik ben: ik ken ze niet uit elkaar...
Arme reiger...
Posted by hafred at 07:21 pm | Comments (0)
25 februari 2005
Damocles
Posted by Mrs. Fredlee at 06:02 pm | Comments (1)
24 februari 2005
Nieuw recept
Wat is gehakt? Niets meer of minder dan gemalen vlees. Dat kan zijn van een varken, of een koe, of van alle twee tegelijk, wat respectievelijk varkensgehakt, rundergehakt of half-om-half oplevert. Dat is het eigenlijk, helemaal niet ingewikkeld. Van welk vlees gehakt gemaakt wordt, weet ik niet precies. Ik google het even op: ‘gehakt zelf maken.’ Google vindt voor mij behalve ‘ telefoonnummers ptt top zelf parket leggen ... and crack kwikfly lichtgevoelige gehakt knaus nederland ... caravan komische formentera logo maken sterrenbeeld zwaan ...’ uiteindelijk wel een site waarop iets staat over het zelf maken van gehakt:
‘Gehakt wordt doorgaans gemaakt van vlees dat wel prima te eten is, maar er niet zo smakelijk uitziet. Vlees van de nek bijvoorbeeld, of de buikwand. Wie zelf gehakt draait, kan daarvoor prima de goedkoopste stukken vlees nemen.’
Klinkt logisch en niet onsmakelijk, als je geen vegetariër bent tenminste.
Ik verviel in gepeins over gehakt, toen ik de balletjes voor de ‘Griekse gehaktballetjes’ schotel stond te draaien. Vandaag hadden we rundergehakt gekocht van de buurtslager. Ik wilde plotseling geen gehakt meer van Albert Heijn. Sinds die een sticker met ‘Nieuw recept’ op hun Rundergehakt hebben zitten, lust ik het niet meer. Hoezo nieuw recept? Wat was er mis met het oude recept? Vast wel veel, als je er een nieuw recept voor moet bedenken. Ik had al tijden mijn twijfels over dat Albert Heijngehakt. Soms stonk het gewoon de pan uit, als je het aan het braden was. Wat voor vlees zouden ze daarvoor hebben gekozen? Ik wil er eigenlijk niet aan denken. En waarvan maken ze het nu, met hun nieuwe recept? Van vlees dat er niet smakelijk uitziet, maar ook niet smakelijk is? Brrrr.
Nieuw recept voor gehakt, ik ga in het vervolg wel naar de slager.
Posted by hafred at 08:28 pm | Comments (2)
De bocht bij de Hortus
Posted by hafred at 05:47 pm | Comments (3)
23 februari 2005
Nog een winterplaatje
Posted by hafred at 08:34 pm | Comments (3)
Sneeuw
Posted by hafred at 11:01 am | Comments (0)
22 februari 2005
Hunter S. Thompson
Portret van Dr. Hunter Thompson met links Ralph Steadman en rechts Jan Wenner, hoofdredacteur van Rolling Stone (door Steadman uit Between the eyes)
De oorspronkelijke nummers van Rolling Stone met daarin Fear and Loathing in Las Vegas liggen ergens in de kelder in een doos. Naast mijn toetsenbord ligt nu een stukgelezen Fear and Loathing. Jaren geleden stukgelezen door mij en recentelijk door mijn zoon R. Gisterenochtend belde ik R. vanuit de auto, toen ik op het nieuws had gehoord dat Dr. Hunter S. Thompson zich voor zijn kop geschoten had. Een schok.
Eerlijk gezegd vond ik, toen ik voor het eerst met het werk van Hunter Thompson kennis maakte, de tekeningen van Ralph Steadman - wiens naam ik eigenlijk in geen enkel stuk over de dood van Thompson (wat ik heb gelezen) ben tegengekomen - veel mooier dan het opgefokte proza van de good Docter. Later werd de zin We were somewhere around Barstow on the edge of the desert when the drugs began to take hold een klassieker en als ik al eens een eerste zin van een boek wilde citeren, dan was het deze. Het boek was me inmiddels dierbaar.
Verleden jaar toen R. geïnspireerd door de verfilming van Fear and Loathing het oorspronkelijke boek had gelezen, werd mijn boekkast geplunderd op ander werk van Thompson. Afgelopen vakantie splitste hij me The Rum Diary in mijn maag dat ik – waarom weet ik niet - eerst met tegenzin begon te lezen en uiteindelijk met plezier heb uitgelezen.
The Rum Diary van de jonge Thompson deed me denken aan werk van de jonge Hemingway. De oude Thompson hoefde zich wat mij betreft niet te inspireren op de oude Hemingway...
Posted by hafred at 06:21 pm | Comments (3)
21 februari 2005
Bronnen
School playground - Staines 1965
Zaterdag was ik op de opening van 'Bronnen', een tentoonstelling van kunstwerken van 32 oud-leerlingen van de BSG middelbare school in Bergen. Een fantastisch initiatief van die school, in samenwerking met Museum Kranenburgh, om zoiets te organiseren voor hun oud-leerlingen. Zoals iemand van het museum zei: 'Om jaloers op te worden!'
Ik kreeg de uitnodiging om te komen kijken van een vriendin, een van de deelnemende kunstenaars. Ik vond het erg leuk om niet alleen de tentoonstelling te bekijken, maar ook te zien waar zij op school had gezeten, net voor dat we elkaar leerden kennen op de Rietveld Academie, 25 jaar geleden.
In een bomvolle Aula op oude, harde, gekraste schoolstoelen luisterde we naar de speeches. Een van de oudleerlingen/kunstenaars vertelde hoe belangrijk de inbreng van je medeleerlingen was op die leeftijd, met het beïnvloeden van je creatieve inzet en verdere keuzes. Eigenlijk kunnen je medeleerlingen meer invloed hebben dan die scholing zelf.
Ik moest daardoor terug denken aan mijn eigen middelbare schooltijd in de sixties op de Matthew Arnold Girls School in Engeland. Liefst zat ik de hele dag in de Art Class, met mijn beste vriendin Esther, te schilderen, tekenen, boetseren, pottenbakken, collages plakken, linoleumsneden etc. In de wiskunde les ruilde ik tekeningen met een klasgenoot die mijn sommen voor mij maakte - mijn eerste opdrachtgever! Ik deed vaak mee met Art competitions, kwam een keer in de local newspaper met mijn kunstwerk en mijn schilderij School Playground hing een jaar in de Heads office. Mijn toekomstige beroep was me echter al jaren duidelijk: ik was vastbesloten secretaresse te worden van mijn vader. Toen Esther besloot naar Art school te gaan wist ik dat ik niet meer mijn vaders secretaresse wilde worden maar ook kunstenaar! De summer van '67 droeg ik voor het laatst het gehate, saaie bottle green school uniform - wat we in de loop van de jaren steeds artistieker probeerden te dragen - en verliet het gebouw met de benodigde vijf 'O' levels en veel expectations, richting Guildford School of Art for the foundation year. Na nog een jaar painting and sculpture op Farnham Art School en veel omzwervingen, ben ik uiteindelijk afgestudeerd op de Rietveld Akademie in Amsterdam en sinds '83 probeer ik de kost te verdienen met het illustreren van kinderboeken. The rest is History!
Esther ging uiteindelijk niet naar Art School maar naar Teachers Training College en werkt al jaren als kleuterleidster. Ik moet haar eigenlijk een keer vragen door wie zij op school is beïnvloed met haar uiteindelijke beroepskeuze!
Posted by Mrs. Fredlee at 03:44 pm | Comments (0)
20 februari 2005
TSJAK-TJAKTSJAKKK!!!!
Afgelopen vrijdag zagen we Don Giovanni, de opera van Mozart omgetoverd tot ballet en uitgevoerd door het Nationale Ballet. Een mooie, spectaculaire uitvoering. Licht, projecties, decor, kostuums, muziek, dans, allemaal wonderschoon.
We zaten vrij vooraan en omdat ik toch mijn camera bij me had, besloot ik wat foto’s te maken. Op zo’n moment realiseer je je wat een herrie dat ding maakt - de D70 dus - als de spiegel op en neer klapt. TSJAK-TJAKTSJAKKK!!!! Ik probeerde zoveel mogelijk in de harde passages van de muziek te fotograferen, maar omdat ik de muziek niet kende, zat ik op het moment suprême er ook wel eens naast. Mijn gezelschap zat zich plaatsvervangend te schamen, maar iemand moet het toch doen? In ieder geval: als u ze wilt bekijken, ze staan hier en geven enigszins een indruk van het prachtige ballet Don Giovanni.
Posted by hafred at 02:04 pm | Comments (0)
19 februari 2005
Don Giovanni in het Muziektheater
Posted by hafred at 01:12 am | Comments (1)
18 februari 2005
Basildon Bond
Inmiddels kan ik vrij veel op mijn computer doen dat papier bespaart. Brieven, schetsen, illustraties, verhalen: ik stuur het allemaal digitaal. Een verraderlijk gevoel want eigenlijk is er niks heerlijker dan Arches Grain Fin Aquarel papier of Basildon Bond briefpapier tussen je vingers, Quink Ink in je vulpen en een vel postzegels. Not to mention een gezonde wandeling naar de brievenbus.
De belastingdienst wil dat ondernemers dit jaar hun aangifte digitaal doen. Handig, geen papieren rompslomp meer en met één druk op de knop je gegevens in te kunnen sturen. Dus toen ik van een uitgever een e-mail kreeg met daarin de informatie hoe ik voor dit jaar het VAR-formulier digitaal bij de belastingdienst kon aanvragen, dacht ik dat dat wel een makkie zou zijn. Het formulier liet zich gewillig downloaden en ik opende het in de Adobe Reader. Ik probeerde het digitaal in te vullen. Hoe ik probeerde te klikken in de invulvakjes: niks.
Okee, dan niet in de Reader. In Acrobat Professional dan. Klikkerdeklik. Nog niks. Toch wist ik dat het moest kunnen, ik had al eerder zoiets gedaan. In Acrobat 7 dan? Klikkerdeklik. Niks. Dan maar printen en handmatig invullen. Weg papierbesparing.
Toch nog maar één keer op zoek naar het VAR-formulier op de belastingsite. Ik download voor mijn gevoel hetzelfde formulier: al932005.pdf. Ik probeer het opnieuw. Nee maar!, als ik mijn cursor naar een invulvakje beweeg verandert ie: klik. Ik begin te typen. Het werkt. Ik moest dus formulier al932005.pdf hebben en niet al093form_05.pdf. Logisch toch?!
Ik typte de antwoorden op hun vragen in en kruiste aan wat ik moest aankruisen. Wonderbaarlijk handig! De twee pagina's had ik snel klaar en ik kwam onderaan waar ik datum en handtekening moest invullen.
Handtekening???
Hoe moet je een handtekening digitaal invullen? Onmogelijk.
De enige oplossing is – inderdaad - het formulier printen, vulpen pakken en je handtekening erin zetten. Gelukkig staan de ingevulde antwoorden er wel in. Een al gefrankeerde envelop - zoals vroeger - weer niet!
Wie bespaart hier nu eigenlijk al dat papier en de rompslomp?
Leuk zo’n digitaal formulier, maar makkelijker?
Posted by Mrs. Fredlee at 01:06 pm | Comments (0)
17 februari 2005
Dirk in Albertjasje
Vroeger kwam ik eigenlijk nooit in een supermarkt. Ik ging liever naar de kruidenier en bakker op de hoek. Soms, heel soms, ging ik naar een hele kleine supermarkt van een kruidenier of melkboer die vond dat hij niet kon achterblijven. Later moest je wel, was er geen ontkomen meer aan. Het duurde altijd wel even voordat ik me zo op mijn gemak voelde, dat ik rustig kon bedenken wat ik allemaal nodig had voor een maaltijd en dan ook met alles thuis kwam.
In grote supermarkten waar ik nog nooit geweest ben voel ik me nog steeds niet op mijn gemak. Je kunt er nooit wat vinden, dus loop ik als een gestressed blind paard zo snel mogelijk naar de kassa, ondertussen de helft van de boodschappen vergetend. Pffff… Buiten. Eindelijk. Meestal heb je daarna ook nog een stom liedje in je kop, dat Mr. Muzak daar even snel heeft ingestopt.
De nieuwe Albert Heijn aan de Kleine Wittenburgerstraat ging gisteren open. L. kwam daar altijd toen het nog een Dirk was en dus gingen we, L., L. en ik, kijken wat ze er van gemaakt hadden.
Stom, stom, stom!
De hele buurt, die twee jaar naar een nieuwe buurtsuup had gesnakt, had datzelfde bedacht. Bij de karretjes, in de meest nauwe ingang die ik ooit bij een supermarkt heb gezien, dromden de oude Dirkklanten samen die hun karretjes probeerden in- en uit te parkeren. Ook stond er nog een clown ballonen op te blazen. Men stootte elkaar – per ongeluk - aan met de karretjes en er werd tegen elkaar gesnauwd.
Wegwezen! was de boodschap die mijn geest doorgaf aan heel mijn lichaam. Maar het lichaam luisterde niet en we gingen met het veroverde karretje de winkel in. Gelukkig waren we met zijn drieën en konden we de taken verdelen en gelukkig was het een klein boodschappenlijstje. Binnen no-time waren we weer buiten. Ontsnapt. Frisse lucht…
In de Albert Heijn Kleine Wittenburgerstraat bleef het nog lang gezellig met veel ballonnen en veel clowns.
Posted by hafred at 04:48 pm | Comments (0)
15 februari 2005
Goed nieuws
Voor de Nikon D70 kocht ik een lichtsterk 50mm lensje. Ontzettend scherp, het smaakt alleen maar naar meer lenzen.
Vandaag waren er een aantal onderwerpen, waar ik uiteindelijk geen tijd voor had. Een van die onderwerpen was de ooievaar die vandaag voor het eerst weer op de kraan aan het Entrepotdok te zien was. Voorjaar begonnen! Morgen een foto van de ooievaar.
Ook las ik in de krant over de dood van het laatste meisje van Fatima. Over voorspellingen, de hel en Maria misschien morgen ook meer.
Posted by hafred at 10:04 pm | Comments (0)
14 februari 2005
Oosterkerk (4) Valentijnsdag
Gestolen hartjes
Posted by hafred at 05:19 pm | Comments (1)
13 februari 2005
Wohohohohohooooo...
Het is stil in Amsterdam. Stil in die zin, dat er niet veel mensen op straat zijn. Daar is het weer ook naar. De regen klettert met vlagen op de daken van de auto’s en de wind raast door de Roeterstraat. We zijn op weg om bij Kriterion kaartjes te kopen voor The eternal sunshine of the spotless mind. Daarna gaan we - vóór de film om kwart voor acht begint - eten bij de Turkse pizzeria vlakbij.
Als we bijna klaar zijn met eten, schuifelt een rijzige gestalte achter een rollator de pizzeria binnen. Ramses Shaffy.
Hij wordt begroet als vaste klant. Breekbaar gaat hij in de hoek bij het raam zitten. Hij is aan komen schuifelen vanaf het Sarphatihuis verderop in de Roeterstraat.
We moeten naar de film. Eigenlijk willen we iets tegen hem zeggen, maar wat? Dank je wel of zo, maar dan anders. In de plee bij Kriterion fluit ik luid de Shaffy Cantate en ik moet me inhouden om het ook niet heel hard te gaan zingen. Dat klinkt in wc’s best wel indrukwekkend. Wohohohohohooooo, Wohohohohohooooo...
Als we na de film naar huis teruglopen zit hij er nog, een glas rode wijn binnen handbereik. Op een of andere manier stemt me dat tevreden, waarschijnlijk omdat het daardoor lijkt dat hij buiten het verzorgingshuis nog een leven leidt. De Shaffy Cantate blijft in mijn hoofd zingen en thuis kijken we meteen of die bij de iTunes MusicStore te koop is. We kopen een wat rare uitvoering - de single uitvoering - die veelbelovend begint, maar uiteindelijk een soort arrangement voor kerstliedjes krijgt. Ik had vroeger niks van Shaffy, dat was meer voor mijn oudere broer die van chansons en jazz hield. Op zijn Amroh bandrecorder draaide hij opnamen van Shaffy Chantant, waarbij natuurlijk die Shaffy Cantate, die live - in mijn geheugen althans - veel mooier klonk. Wilder, rommeliger.
We kopen Zijn grootste successen bij de MusicStore en voor het grootste deel is het zo mooi als ik me herinner. Het is stil in Amsterdam, Laat me, Vijf uur, Ik drink... ‘We leven nog en niet zeuren,’ zingt Shaffy op het moment dat ik dit schrijf en ik hoop dat dat nog steeds zijn motto is. Ik denk van wel, hij zag er tevreden uit achter zijn glaasje wijn.
Voor een een klein stukje Shaffy Cantate klikt u hier.
Posted by hafred at 04:42 pm | Comments (3) | TrackBack
12 februari 2005
hoofd•kwar•tier (het~)
Bigweb is een site die je moet aansporen nooit meer illegale games te spelen, nooit meer games te kopiëren en nooit meer op Kazaa of Bittorrent rond te hangen.
Peter R de Vries is het boegbeeld van B.I.G., van Ban Illegale Games & Software. Bij zijn kinderen trof Peter R illegale games aan en oh-oh-oh wat is ie daar van geschrokken. En nu moet iedereen het weten: nooit meer doen hoor!
Dat de games-industrie probeert duidelijk te maken dat illegale games illegaal zijn, dat is hun goed recht. Maar waarom moet het zo dom? Waarom zo afschuwelijk lelijk? Dat logo van B.I.G. van die opengesperde varkenskop, met dat glimmertje op die tanden, die hele website... Afstotelijk. En dat is dan alleen nog maar de vorm. Maar vorm en in houd zijn hier overduidelijk één. De manier waarop je op de site je wordt aangesproken, het gebruik van het woord ‘Hoofdkwartier.’ Brrrrr.
BIG online hoofdkwartier.
Over dat hoofdkwartier blijf ik nadenken.
Ik heb er onbestemde associaties mee, die ik niet helder krijg. Je hebt het nooit over het hoofdkwartier van Unilever of van ABN Amro. Het hoofdkwartier van de zeeverkenners? Dat kan wel. Ik zoek het even in woordenboek.
hoofd·kwar·tier (het ~)
1 verblijfplaats van een bevelhebber met zijn staf
2 belangrijkste vestiging van een organisatie => hoofdzetel
Ik ga voor betekenis 1, het moet de verblijfplaats zijn van Peter R zijn met zijn staf van ‘online en offline detectives,’ die de strijd aanbinden met illegale producten. Wil jij dat het online BIG team bij jou op school komt?, vragen ze me op de site. Nee, nee, nee, alsjeblieft niet. Laat ze lekker wegblijven. Alleen de braafste jongetjes uit de klas nodigen Peter R en zijn team van detectives uit.
Je kunt stickers aanvragen bij B.I.G. Stickerrrrsss!!!! Iemand van het B.I.G. team heeft bedacht dat ‘de jeugd’ nog steeds geïnteresseerd is in stickers. De kinderen van Peter R misschien? Die lopen op school nu als paria’s met die stickers te leuren. Arme kinderen.
Ook leuk: ‘Laat je vrienden schrikken met een nep e-mail waarin staat dat hun PC of console met illegale games in beslag wordt genomen!’ Wow! Dat wordt schrikken. Je console met illegale games in beslag genomen! Tjonge, en wie komt daarvoor langs? Peter R zelf of de detectives van het BIG Team? Wat komen ze dan in beslag nemen? Mijn console, mijn omgebouwde Sony Playstation? Volgens B.I.G. mag ik die Playstation helemaal niet laten ombouwen. Lachen. Heb ik dat ding gekocht, ja of ja? Als ik het wil ombouwen tot een Senseo Crema, het apparaat van tien hoog naar beneden wil laten vallen... Mag ik dat zelf uitmaken? Nog een lachertje: gaat u op deze site een poll invullen waarin u toegeeft dat u 'illegale' software op uw computer heeft staan? Wie bedenkt zo’n poll?
Ik hou het maar op de disclaimer van de site: 'De NVPI en andere bij B.I.G. betrokken organisaties hebben de grootste zorgvuldigheid in acht genomen bij het maken van deze website. Aan de informatie kunnen echter geen rechten worden ontleend.'
Informatie? Die heb ik er niet op aangetroffen. En wat voor rechten zou ik willen ontlenen? Begrijpt u het? Ik niet, maar een ding begrijp ik wel: B.I.G. sucks big.
Posted by hafred at 01:19 pm | Comments (4) | TrackBack
11 februari 2005
E-mail Anonymous
'Stroom e-mail groeit uit tot bron van stress' is een kopje in een artikel in de Volkskrant van vandaag over de stortvloed van e-mail die de gemiddelde werknemer dagelijks ontvangt en de problemen die die werknemer daar blijkbaar mee heeft.
Ik doe vandaag even lekker makkelijk. Zie voor een column over het e-mailprobleem webwereld van vorig jaar.
Posted by hafred at 12:29 pm | Comments (0) | TrackBack
10 februari 2005
Sneeuwblind
Van alle rare berichten en rare koppen die ik vandaag in de kranten heb gelezen is bovenstaand bericht uit de Volkskrant misschien wel het raarst. Sneeuwstormen niet voorspellen die dan toch komen, is dat een reden tot ontslag? Dan had Erwin Krol ook wel eens ontslagen kunnen worden voor iets dat hij niet voorspeld heeft. En ik weet genoeg redenen op te noemen voor ontslag van Piet Paulusma.
Het gaat mij eigenlijk om de laatste zin in het berichtje: ‘Daarvoor voorspelde hij sneeuwstormen die nooit plaatsvonden.’
Een zin waarover je heel lang kunt nadenken. Wanneer en waarom deed hij dat dan? Midden in de zomer, als hij in zijn buitenhuis even de weerradar niet kon volgen? ‘s Avonds op de bank met een fles wodka naast zich? Of had hij dermate verouderde apparatuur en weermannen in heel Roemenië die telkens de verkeerde informatie doorgaven? Misschien zeurden zijn kinderen - omdat pappa toch over het weer gaat - elke dag maar weer om sneeuw? Sneeuwstormen die nooit plaatsvonden. Behalve dan nu.
Posted by hafred at 04:27 pm | Comments (0)
09 februari 2005
Bloody mess
Verstandskiezen. Waar zijn ze voor? Om tandartsen aan het werk te houden lijkt het wel. Vandaag moest Tych er een laten trekken en als vader ga je mee. Naar de VU.
Dit was wel een heel heftige sessie. Iedereen is erg vriendelijk, maar zinnetjes als sneetje maken, stukje boren, is wat moeilijker dan de vorige keer bereiden je niet voor op wat er komen gaat. Ik zit recht tegenover Tych en voel zelf natuurlijk niks, maar zie de prikken, hoor het wrikken. Er wordt gesneden. De afzuigslang vult zich met bloed. Boren. Even is er vertraging als niet het juiste instrument op de tafel ligt. Niet de juiste hefboomwerking, denk ik dat de kaakchirurg zegt. Wat weet je eigenlijk over dit vak met ongetwijfeld de juiste tang voor de juiste kies?
Dan volgt het rukken. De student assistente zuigt het bloed af. Wrik. Wrik. De andere assistente mompelt iets over dat ie vast zit. Eindelijk is hij er uit. Natuurlijk moet er gehecht worden. Vorige keer één hechting. Nu twee... Nee, het bloed blijft te zien in de afzuigslang. Een derde hechting erbij en het bloeden stopt.
Als we de behandelkamer uitlopen rent de assistente achter ons aan: hier! De kies.
Posted by hafred at 09:53 pm | Comments (2)
08 februari 2005
Hazen niet bang voor cameratoezicht
Een belachelijk bericht in de Volkskrant van hedenochtend. Genbomen opgepeuzeld door hazen. Is er bewijs dat wij, hazen, aan die genbomen hebben gepeuzeld? Waarom kunnen dat niet actievoerders zijn geweest? Zijn er tandafdrukken genomen? Bewijs maar dat het hazen waren en geen actievoerders. Alleen maar geruchten en nergens bewijs. ‘Knaagsporen wijzen het ondubbelzinnig uit.’ Huh! Wat bewijst dat? Het kunnen knagende actievoerders zijn geweest.
Erik Toussaint van Plant Sciences van de Wageningse Universiteit wil op dit moment geen camera’s plaatsen. Hij zegt: ‘Iedereen mag zien wat we hier aan het doen zijn.’ Geen camera's? Met camera's kun je juist wel zien wat je aan het doen bent. Wij hazen eisen wél camera toezicht, wij willen tonen dat we niet hebben zitten peuzelen aan de genbomen. Genbomen... getverdrr...
Posted by hafred at 09:12 pm | Comments (0)
07 februari 2005
Baas in eigen buik
Gelukkig ben ik freelancer, want met zo'n baas wil je meteen roken en ongezond eten!
Posted by Mrs. Fredlee at 02:01 pm | Comments (2)
06 februari 2005
Amsterdam Centraal
Vandaag niks. Nou ja, niks, mijn eerste bijdrage aan Amsterdam Centraal ging vandaag op het web. Verder was het gisteren laat en gezellig met Ward S. en Eveline, uiteindelijk gingen we naar Scharrebier, waar het nog laat en onrustig was. Dus ik was blij dat ik gisteren mijn stukje voor Amsterdam Centraal al had geschreven. Verder is de lens van mijn D70 kapot. Het maken van foto's, dat zit er even niet in.
Posted by hafred at 07:57 pm | Comments (0)
05 februari 2005
Andere tijdzone
De klok van de Oosterkerk geeft nu al een paar dagen twee uur vroeger aan. Is het zo dat het hier nu twee uur eerder is? Dat de tijdzone op de Kadijken is veranderd? In ieder geval is het nu 10 voor zes op mijn horloge.
Posted by hafred at 06:09 pm | Comments (0)
Kastanjeboom vanuit de Fredlee's (2)
Posted by hafred at 09:07 am | Comments (1)
04 februari 2005
Ui-man bij de TicketService
'Als je even niet oplet zit je straks met een stel huisvrouwen bij Queen...'
Posted by Mrs. Fredlee at 05:17 pm | Comments (1)
03 februari 2005
Het acht uur journaal
Wat me in eerste instantie opvalt, is dat er in twee items schemerlampen te zien zijn. Bij Maxime Verhagen van het CDA, die - in de fractiekamer van het CDA? - schemerlampen heeft staan. Waar hij het over heeft, wat het item was? Geen idee. Ik zie alleen die schemerlampen. Vervolgens bij het item over de waanzinnige winsten van Shell staat er weer een schemerlamp. Ik hoop dat er in de loop van het journaal nog minimaal één extra schemerlamp te zien is. Dan heb ik in ieder geval geen enkel idee waar het meer over gaat. Er komt geen extra schemerlamp meer. Jammer.
Dan gaat het ineens over het inburgeringsexamen voor asielzoekers. Ingeleid door een afschuwelijk filmpje, wat is gekopieerd van de filmpjes die je ziet als je met het vliegtuig uit ver weg komt.
Bij het inburgeringsexamen zijn er vragen als ‘Wat is een groot gezin?’ Goede vraag. Wat is een groot gezin. Voor katholiek Nederland kon een gezin vroeger niet groot genoeg zijn. 5, 8 of 12 kinderen? Doet u maar.
Wat wil je met zo’n vraag bij het inburgeren? Vult u uw akelige ideeën zelf maar in. De kop van Rita Verdonk in het journaal zegt wat mij betreft genoeg. We beginnen langzaam te veranderen in een in een schurkenstaat.
(Volgende keer kijk ik wel even hoe ik ook al weer een tv-scherm moet fotograferen.)
Posted by hafred at 08:51 pm | Comments (0)
02 februari 2005
Peace, Lowe & Understanding
Voor onze kerst/nieuwjaarskaart gebruikten we het thema 'What's so funny about peace, love and understanding', gebaseerd op een liedje dat Nick Lowe lang geleden schreef toen hij nog bas speelde bij pub-rock band Brinsley Schwarz. Bij het schrijven had hij een oude hippie in gedachten, die zich afvraagt wat er nu zo raar is aan vrede, liefde en begrip.
De oude mod Lowe, rijdt nu Mercedes-Benz, heeft een hypotheek en kan dat allemaal betalen mede dankzij de royalty's van de verschillende uitvoeringen van de song. Niks mis mee trouwens, integendeel, heerlijk als je een lied hebt geschreven waar regelmatig geld van binnenkomt. Een interview met Nick Lowe over het lied staat op deze site.
Posted by hafred at 06:43 pm | Comments (2)
Buddy Miller in Paradiso
Veel kende ik nog niet van Buddy Miller, behalve dan wat ik al een tijd terug had gedownload: does your ring burn your finger en het prachtige I’m not getting any better. Misschien had ik hem ooit een keer met Steve Earle gezien, ik weet het niet. Ik las besprekingen van ‘Universal United House of Prayer’, een cd van een gelovige man, over God, maar erg oprecht, mooi en ach, ik ben Gerard Reve ook blijven lezen toen hij katholiek werd. Johnny Cash zong ook prachtige liedjes over God en die vind ik mooi, zonder dat ik hoef te geloven in een God. Van de cd over Dylan die onlangs bij Uncut zat, sprak de uitvoering van Miller van Dylan’s ‘With God on our side’ me erg aan.
Dus stonden we tussen de Buddy Miller fans vooraan bij het podium in Paradiso. Wat vooral opviel bij het concert was de communicatie tussen Miller en zijn publiek. Als je tegen Steve Earle roept dat je een bepaald liedje graag wilt horen, dan roept hij, dat hij wel bepaalt wat er gespeeld gaat worden. Miller bepaalt ook wat er gespeeld wordt, maar het gaat op een aardige manier en hij geeft zijn fans -als de band het gevraagde liedje heeft geoefend- wat ze willen horen.
Hij had een fantastische band, er werd zo duidelijk met plezier gespeeld. De Fredlee’s waren het niet eens of het een leuk concert was: Linda vond het te lang, te veel hetzelfde, ik vond het prachtig, het kon me niet lang genoeg duren.
Over één ding waren we het eens: Buddy Miller moet een erg aardig man zijn.
Posted by hafred at 10:05 am | Comments (1)
01 februari 2005
‘Pinch! Punch! First of the month!!’
How does it go?
The Rules:
• It has to be the first day of the month after dawn and before midday.
• The person(s) have to be awake.
• You can’t Pinch! Punch! the person whose already Pinched! Punched! you.
So with this in mind you pick your victim, home in and strike with a not too painful but noticeable pinch and a punch some where on their body whilst triumphantly whooping:
‘PINCH! PUNCH!!! FIRST OF THE MONTH!!!!!’
In my family the reactions when being pinched punched usually range between surprise “Shit… is it the first of the month again!” or indignation “NO! NO! Doesn’t count/ I saw you coming/it’s nearly twelve o’clock/I wasn’t awake properly/it’s too early/I don’t do pinch punch/…stupid English tradition/what’s the point/ auwwww that hurt!!!”
But ….you bet come the end of this month they’ll all be fiendishly plotting how to ‘Pinch! Punch’ ME come first of March!
Posted by Mrs. Fredlee at 02:29 pm | Comments (6)
Bad hair day
In de vernieuwde OOR staan in de rubriek ‘Test Kees’ besprekingen van koptelefoons. Onder andere van de Sennheiser PXM60, die ik net zelf voor mijn iPod had aangeschaft. Ik citeer: ‘Groeiend in populariteit is de hoofdtelefoon met nekbeugel, vooral bij hen met een bewerkelijk en volumineus kapsel. Het stelt je in staat toch prima geluid te genieten zonder bad hair day.’
Mmmm... Bewerkelijk en volumineus kapsel. Mijn ‘bad hair day’ heb ik al lang achter de rug.
Posted by hafred at 12:15 pm | Comments (0)