Ik moet de laatste dagen weer enorm aan Nescio denken, aan zijn beschrijvingen van altijd dezelfde luchten, die altijd anders zijn. Vanavond reed ik terug vanuit Zoetermeer naar Amsterdam, terwijl de avond viel. Achter me kleurde de lucht steeds roder, het blauw van de lucht voor me werd vermengt met roze. Ik dacht aan het uitzicht bij de Fredlee’s, dat ik al tientallen keren had vastgelegd. Vanmorgen weer, toen de lucht blauw was, de hemel helder. Ik had er al snel weer een panorama van gemaakt. Die van vanavond, die ik niet kon fotograferen, was schitterend hoorde ik van Mrs. Fredlee, maar dat zag ik rondom me heen ook wel.
Niet getreurd, God vervalt in herhalingen, dus zo’n rode lucht is er binnenkort weer, maar dan heel anders. En die foto boven dit stukje?
Die is van vorig jaar. Ik verval ook in herhalingen.