Voor het zingen gingen Zoon R. en ik nog even het huis uit voor het in gouden licht vastleggen van het Friese landschap. Later, terug naar huis, was er geen licht meer. Nu was de polder grimmig, met opspattende regen, regen- en windvlagen die de auto deden schudden en de benzine die bijna op bleek te zijn. ‘We moeten binnenkort tanken’, mompelde ik tegen Mrs.Fredlee, die naar de overkant, naar een tankstation wees. ‘Dan zal er wel snel aan deze kant komen’, hoopte ik. Maar de weg bleef eindeloos en onverlicht. We passeerden twee parkeerplaatsen, maar van tankstations was geen sprake. Mijn kruissnelheid verminderde ik tot 90km per uur. Wat te doen als we hier in de stromende regen zouden stilvallen? In deze nieuwe, kleine Greenwheels had ik geen idee hoeveel benzine er nog in de reservetank zat. Vlak voor Almere konden we tanken. Pfffftt. En de blaas legen. Mrs.Fredlee riep opgewekt voor we weer verder reden: ‘Als auto’s op urine reden, hadden we er heen en weer mee naar Friesland kunnen rijden...’